Reflexzonetherapie valt onder de natuurlijke geneeswijzen en is ook wel bekend onder de naam reflexologie of voetreflexologie. Op je voeten (en handen en gezicht) kun je reflexzones vinden die overeenkomen met alle delen van je lichaam. Het bewerken van deze zones zorgt ervoor dat het lichaam zich ontspant en bevordert de doorbloeding. Bovendien stimuleert het de afvoer van afvalstoffen. Dat is goed voor je en stress klachten kunnen daardoor verminderen.
Het doel is het zelf genezende vermogen te stimuleren en zo het natuurlijke evenwicht van lichaam èn geest te herstellen. Het is helaas geen therapie waarmee je ernstige ziektes kunt genezen. Wel kunnen ernstig zieke mensen baat hebben bij een ontspannende behandeling ter vermindering van stress, pijn en angstgevoelens. Reflexzonetherapie is een aanvulling, maar geen vervanging van reguliere gezondheidszorg.
Oorsprong
Reflexologie bestaat in feite al eeuwenlang. Al ongeveer 5000 jaar geleden was in India en China een behandeling door middel van drukpunten bekend. Ook in het oude Egypte werkte men al op een of andere manier met deze vorm van therapie. De geschiedenis van de moderne reflexologie begint bij Dr. William H. Fitzgerald (1872-1942) in de Verenigde Staten. Deze keel- neus- en oorarts is de grondlegger van de zonetherapie, waarbij hij het menselijke lichaam in 10 zones verdeelt. Hij ontdekte dat directe druk op bepaalde delen in het lichaam een verdovende werking kan hebben op andere delen in dezelfde zone.
Plattegrond op de voeten
De Amerikaanse masseuse Eunice Ingham heeft deze zonetherapie verder uitgewerkt. Zij ontdekte dat voeten een goed aangrijpingspunt vormden voor de therapie vanwege hun gevoeligheid en maakte zo een plattegrond van het hele lichaam op de voeten. Zij ontwikkelde een speciale handgreeptechniek om de zones te kunnen bewerken. In 1938 verzamelde ze al haar ervaringen en overtuigingen in een boek, dat ze de titel “Stories the feet can tell” gaf.